Jedyny w Polsce serwis o internecie, prywatności i mediach społecznościowych pisany z perspektywy technologicznej, humanistycznej i społecznej
Zwolennicy szerokiego wykorzystania technologii rozpoznawania twarzy na Zachodznie, np. w Wielkiej Brytanii czy USA, często argumentują, że technologia ta pozwala bardzo sprawnie i na dużą skalę zarządzać ryzykiem, z jakim wcześniej służby porządkowe i organy ścigania sobie nie radziły. Chodzi tu m.in. o brutalne przestępstwa, działalność terrorystów i handel ludźmi.
Niedawno informowaliśmy, że Niemcy przymierzają się do wprowadzenie zapisów umożliwiających instalację oprogramowania szpiegującego na każdym urządzeniu elektronicznym aktywnym w kraju. Na szczęście nie wszystko idzie w złym kierunku: niemiecki Trybunał Konstytucyjny w połowie lipca orzekł, że obecny dostęp policji do danych osobowych użytkowników telefonów i internetu jest niezgodny z konstytucją.
Facebook zdecydował się wnieść do sądu sprawę przeciwko Komisji Europejskiej w związku z rzekomymi naruszeniami prywatności pracowników koncernu, jakich organ miał dopuścić się podczas prowadzonych przeciw firmie Marka Zuckerberga postępowań dochodzeniowych, które dotyczą naruszania zasad regulujących ochronę konkurencyjności na wolnym rynku.
Wraz z rozwojem pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 zaczęto opracowywać technologie, których zadaniem jest pomoc w śledzeniu rozprzestrzeniania się infekcji nowym patogenem. Według danych firmy Sensor Tower Store Intelligence, od momentu wybuchu pandemii w Europie, aplikacje służące do monitorowania kontaktów społecznych i rozprzestrzeniania się zakażeń zainstalowało około 9,3 proc. mieszkańców z trzynastu najbardziej zaludnionych krajów świata.
W Niemczech zapropono właśnie nowelizację prawa, z którego skorzysta 19 rodzajów służb działających w Niemczech na poziomie federalnym. Zobowiąże ono dostawców usług internetowych do instalacji oprogramowania szpiegującego na praktycznie każdym urządzeniu elektronicznym aktywnym w kraju.
Pandemia COVID-19 pokazała, że wiele czynności zawodowych można z powodzeniem realizować przez internet. Wydaje się oczywiste, że dla sprawdzenia efektywności działań, pracownik powinien zgodzić się na monitoring pracy, co dziś jest możliwe dzięki wszechobecnym telefonom i komputerom. Czy nie narusza to jednak jego prawa do prywatności?
Brytyjski rząd pod presją ze strony mediów i opinii publicznej opublikował kontrakty, jakie zawarł z Narodową Służbą Zdrowia (NHS) i firmami technologicznymi na stworzenie narzędzi do walki z epidemią koronawirusa. Umowy opiewają na współpracę administracji m.in. z Microsoftem, Amazonem, Google, a także kontrowersyjną firmą Palantir.
Łotwa chce być jednym z pierwszych krajów, które udostępnią swoim mieszkankom i mieszkańcom aplikację do monitorowania kontaktów społecznych podczas pandemii koronawirusa opartą o rozwiązanie oferowane przez firmy Google i Apple (Exposure Notification).
Thomas Le Bonniec mówi o sobie, iż jeszcze w ubiegłym roku pracował dla Apple’a zakontraktowany przez zewnętrzną firmę. Do jego zadań należało odsłuchiwanie fragmentów nagrań głosów użytkowników wirtualnego asystenta Siri celem ulepszania tej usługi. Le Bonniec skontaktował się z nami, aby opowiedzieć o tym, co jego zdaniem stanowi dowód na zaniechania Apple’a w zakresie ochrony prywatności użytkowników w procesie analizy nagrań z Siri. Jak twierdzi – w czasie swojej pracy dla koncernu przekonał się, że firma nie dba o prywatność w ogóle, a ilość nagrywanych i analizowanych próbek głosowych przekracza najśmielsze spekulacje.
Rząd w Delhi przyznał, że zdaje sobie sprawę z problemów bezpieczeństwa aplikacji do monitorowania kontaktów społecznych w obliczu pandemii koronawirusa Aarogya Setyu, jednakże zdaniem administracji nie stanowią one na tyle poważnego problemu, by pochylić się nad uszczelnieniem systemu, który opozycja nazywa „niekontrolowanym przez nikogo narzędziem inwigilacji”.